Opis: Cygańska miłość: z Dolly Simmonditti, Emmą Le Bar, Edgarem Sloane, Allanem De La Ture. Herve zaniedbywał swoją żonę Blanche i opuszczał ją na całe tygodnie, bawiąc się na Riwierze i w Monte Carlo. Guido złagodził samotność Blanche, a ich przyjaźń ostatecznie zakończyła się nierozsądnym przywiązaniem. Blanche, nie odważając się powierzyć pocztą listów miłosnych Guido, przekazuje paczkę pani. Ruisor, żona burmistrza Neapolu, i pisze do Guido, prosząc go, aby odwiedził panią. Ruiser i zdobądź je. Guido odwiedza rezydencję burmistrza, spodziewając się otrzymać listy od Madam Ruisor, ale zostaje przyjęty przez burmistrza. Guido, nie mogąc wyjaśnić swojego telefonu do pani Mme. Ruisor, burmistrz budzi podejrzenia i przeszukuje biurko swojej żony, gdzie znajduje paczkę listów. Jego straszliwy strach zdaje się potwierdzać pierwszy list, który widzi: „Nie mogę znieść myśli, że twój mąż ma rodzicielskie prawo do naszej córeczki”. Tak się składa, że ​​Gyamar w tym czasie występuje do burmistrza o pozwolenie na rozbicie obozu w mieście przez jego bandę Cyganów. Kiedy burmistrz Ruisor nagle obmyśla diabelsko okrutną zemstę na swojej rzekomo niewiernej żonie, udaje się do żłobka, porywa swoją córeczkę Dolly, pędzi z nią do swojego biura i przekazuje ją z sakiewką złota Gyamarowi i każe mu wyjść natychmiast z dzieckiem w nieznanych częściach. Gyamar natychmiast wykonuje polecenie. Kiedy jego żona wraca, burmistrz zdaje sobie sprawę ze swojego błędu, ale wszelkie wysiłki mające na celu odzyskanie dziecka okazują się daremne. Mała Dolly szybko przyzwyczaja się do nomadycznego życia i ona i mała Azucena stały się nierozłącznymi przyjaciółmi. Decydujący punkt zwrotny w jej życiu następuje dopiero, gdy Dolly kończy osiemnaście lat. Żądza złota starego Gyamara doprowadziła go do sprzedania pięknej teraz cygańskiej tancerki niesławnemu szlachcicowi o wielkim bogactwie, ale Erikowi, młodemu Cyganowi, z pomocą wiernej przyjaciółki Dolly, Azuceny, udaje się ocalić Dolly, która teraz rzuca jej los z młodością . Erik, czując się usprawiedliwiony, opuszczając Gyamar. Do pierwszej gospody wchodzą Dolly i Erik, dwóch akrobatów namawia młodych ludzi, aby do nich dołączyli i utworzyli trupę akrobatyczną. Zgadzają się i po wielu próbach Erik i Dolly stają się zręcznymi członkami „Czarnych Diabłów”, stylizujących ich trupę. Ojciec Dolly jest teraz ministrem wojny. Podczas jednej z przejażdżek konnych spotyka starą Cygankę i pyta ją, czy kiedykolwiek odwiedziła to miasto. Ona odsyła go do cygańskiego wodza, a on rozpoznaje starego Gyamara. Jest uszczęśliwiony i obiecuje Gyamarowi wszystko, co w jego mocy, jeśli tylko przywróci swoją córkę. Starzec nie może przepuścić tej okazji do zysku i myśli o Azucenie. Przedstawia Azucenę jako zaginioną Dolly, a Ruisor jest nią zachwycony. Radość rodziców jest krótkotrwała, gdyż Azucena, przytłoczona miłością, jaką obdarzyli ją jej rzekomi rodzice, nie jest w stanie kontynuować oszustwa i wyznaje, że nie jest Dolly, ale Azuceną. Dzięki tej wskazówce i wszelkim władzom rządu, jakie ma do dyspozycji, Minister Wojny wkrótce dowiaduje się o miejscu pobytu „Czarnych Diabłów”. Nie potrzeba drugiego spojrzenia Madam Ruisor, aby odkryć tożsamość Dolly. Eryk, miłośnik akrobatów Dolly, otrzymuje stanowisko w rządzie od Ministra Wojny, ponieważ nie ceni akrobaty jak zięcia, mimo że jest profesjonalistą, i niedługo potem młodzi ludzie biorą ślub.